قرآن بالاترین ذکراست
ذکریکی ازنامهای قرآن شریف است(وَالقُرءَانِ ذِی الذِّکرِ.سوره ص،آیۀ یک)،(إنَّانَحنُ نَزَّلنَاالذِّکرَوَإِنَّالَهُ لَحَافِظُونَ.سوره الحجر،آیه نهم).چه بساعزیزانی به بنده فرمودندکه ذکری به مابدهید،عرض کردم«مگرخودقرآن ذکرنیست».مادراین درس وبحث داریم بااصطلاحات ومفاهیم قرآنی نزدیک می شویم،حالا اینهارابدانیم وازمتن قرآن وآن«ذکر»برکنارباشیم؟ازهم اکنون خودتان راتعدیل بفرمایید،جوان هستید،قریب العهدبه مبدأ هستید،بعدهادرادامه زندگی کارمشکل می شود.اینجاالآن«دارٌبالبلاءمحفوفه»،قدرعمروفرصت رابدانیدبه خلوت،به شب وبه سکوت...ان شاءالله الرحمن تصمیم بگیریدکه هرچه«مالایعنیه»هست،یعنی برای انسان کاری نمی رسد(ضمیریعنیه رابه انسان برگردانید)قیچی کنیدوتعلق راکم کنید.باری به عرض رساندم که«تعقّل باتعلّق»جمع نمی شود.بنده مشغول نوشتن مطلبی بودم،الآن کنارگذاشتم که این ساعت خدمت شما برسم.خداشاهداست دیشب وامروزبه فکرشمابودم وبه فکرخودم بودم که، حالاکتاب اشارات خوانده شدواسفارشروع کنیم،ثم ماذا.نمی گویم غلط است نعوذبالله مفاهیم یادبگیریم الفاظ وعبارات یادبگیریم،ولی تصمیم به راه افتادن نباشد،تصمیم به خودسازی نباشد،بعدازآن چه بشود؟برنامه ای برای خودتشکیل بدهید ترک«مالایعنیه»بشود،به هرمقداری که میسورومقدوراست لااقل خلوت شب را،سجده ها...به مقداری که دل آرام بگیرد،دل کام بگیردوسربلندکنید،این عجله وشتابزدگی...نباشد.اگرکسی ازدور،عالم ملکوت نظاره کندبااین دستپاچگی...کاربه جایی نمی رسد.الآن فراغ است بنده هم تادرسنّ شمابودم یک فراغتی بود،امّاحالا می بینیم که کارمشکل شد،چقدربایدبامزاج بجنگد،مزاج پیرشده وجواب کرده:
آن که می گفت:شیرشیر است اگرچه پیربود         بایدگفت:پیرپیراست اگرچه شیربود
مه دَسّه هماس که زمی گیربایمه                        مه چک تله دکت وناگزیربایمه
گُته مه که پیربیمه شه کارره رسمه                      کاره رس نیمه اساکه پیربایمه
لکن نفس مخصوص به جسم جعل شده،چون ازحیث این که نفس است افعالش بدان جسم ودرآن جسم است.والّا اگردرمحدوده ومخصوص جسم نباشدازجهت ذات وهم ازجهت فعل،مفارق وبی ارتباط به بدن مادّی بوده است(عقل است).پس نفس آن جسم نخواهدبودکه خلف فرض بحث ماست.پس روشن شدکه صورکاری وفعلی وتأثیری که دارندبه مشارکت باوضع ومحاذات خاص است.
منبع،شرح اشارات وتنبیهات این سینا نمط ششم حضرت علّامه حسن زاده آملی.

منبع:سایت مشکات ولایت

بركات در تاريكى دل شب

۱- به آب حيات انسانى كه علم و ادراك حقائق آنسويى است دسترسى پيدا مى شود.
2- در شب مى شود با قرآن حشر خاص پيدا شود تا اين حقيقت غير متناهى ، مطابق با شاءنيت هر خواننده اى خود را به او نشان دهد و بر او متجلى گردد.
3- در شب مى توان سير صعودى انسانى نمود كه بر قدم ابراهيم قرار گرفته و از رويت كوكب و قمر و شمس به رويت ملكوت سماوات و ارض راه يافت كه و اذ نرى ابراهيم ملكوت السموات و الارض .
4- با تهجد شبانه مى شود به مقام شامخ ((محمود)) راه يافت كه و من الليل فتهجد به نافلة لك عسى اءن يبعثك ربك مقاما محمودا.
5- شب ، وقت تجلى آيات الهى است كه هر بيدار دلى را به تفكر و تعقل وا مى دارد كه فكر و ذكر را در آن ظهورى تام است الذين يذكرون الله قياما و قعودا و على جنوبهم و يتفكرون فى خلق السموات والارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانك فقنا عذاب النار.
6- شب براى آرامش و سكونت است الله الذى جعل لكم الليل لتسكنوا فيه و آن را كه سكونت است صعود است .
7- شب وقت شناگرى در درياى بيكران وجود است كه ((و من الليل فسبحه و ادبار السجود)) صاحبان سجده هاى طولانى را در شب پروازها است كه در ابيات تبرى مولايم آمده است :
نصف شو كه پُرسُمه گيرمه و ضوء خومّه نماز   كمُه چى پروازها با اينكه بى پر هسمه
8- شب است كه اهل الله را اويس قرنى مشهد مى سازد كه گاهى در سجده اند و گاهى در ركوع ؛ و گاهى در قيام اند و گاهى در قعود و گويند ايكاش از اول تا آخر عالم يك شب بود و ما آن يك شب را در سجده بوديم امن هو قانت اناء الليل ساجدا و قائما يحذر الاخرة .
9- شب را زمان معراج زمان قرار داده اند كه تا عبد در عوالم وجودى بى انتها به سير و سفر بپردازد كه سبحان الذى اءسرى بعبده ليلا من المسجد الحرام الى المسجد الاءقصى در اين سيرش به هر آنچه كه مقصود وى است بدان دست يابد.
10- شب وقت مواعده حق با كليمى مشربان است كه ((و اذ واعدنا موسى اربعين ليلا)) در ميقات شب ، عاشقان ، لباس احرام بر تن كنند و لبيك گويان ((رب ارنى انظر اليك )) را نغمه شباهنگ خويش قرار دهند و با دو بال علم و عمل تا بر دوست پرواز كنند.
11- شب سكوت آورد كه سكوت از سفره رحمت رحيميه حق محسوب مى گردد.
12- شب تنزل ملائكه الله و بلكه قرآن را در پى دارد كه ((انا انزلناه فى ليلة القدر)).
13- شب ، درد صاحبان دل را ظهور مى دهد و آنان را به نعمت عظماى اسم اعظم ((آه آه آه )) مترنم مى كند كه آنان را جز آه در بساط نيست لذا گويند: الهى از من آهى و از تو نگاهى .
14- در شب درهاى رحمت الهى را باز كنند و همگان را به ارتزاق از نعمت حضور و مجالست با رب و دو دعوت نمايند.
بالاخره آنكه انسانيت را طالب است دست طلب بر دامن شب است تا خويش را ببيند و به تماشاى آنچه كه در خود كاشته است بپردازد. و شب بود كه پسر عامرى را مجنون كرد، و نجم آملى را عاشق ليلى آفرين قرار داد. فتدبر.
15- شب ، ((اءنا ربكم الاعلى )) را به ((انى انا الله رب العالمين )) تبديل مى كند و موسوسى مشهدان را به وادى ايمن و مقدس طوى وارد مى كند تا در دل شب به مشاهدات نوريه وصول پيدا كرد.

منبع :سایت مشکات ولایت